Stop, in de naam van TECH

Het weer heeft concurrentie. Al die jaren was praten over het weer de onofficiële ijsbreker in alle culturen, en de favoriete manier voor vreemden om een gesprek te beginnen. Dat kan eindelijk veranderen. De technologie zou het 'oudste onderwerp ter wereld' kunnen vervangen. Want verandert het tegenwoordig niet sneller dan het weer?

Het lijdt geen twijfel dat technologie de officiële geest van de 21e eeuw is, die magie en wonderen mogelijk maakt die rechtstreeks uit een sprookje komen. Nu elk aspect van het leven en werken gedigitaliseerd wordt, zijn softwarecodes hard op weg om de bakstenen van een nieuwe wereld te worden. Bedrijven hebben succes geproefd en willen - gewapend met de Midas touch van technologie - nu hun slag slaan. In het zich snel ontwikkelende tech-universum waarin we leven, zijn de regels griezelig: Lust zal liefde overwinnen. Waarderingen zullen over waarde heersen. En de winnaar zal alles nemen. Dit glimmende nieuwe technologierijk wordt in stand gehouden door vicieuze innovatielussen die ons misleiden met verleidingen die vol zitten met sensatie, maar verstoken zijn van zin. Hun onvermijdelijke verraad duwt ons alleen maar een volgende, en nog een, stap dichter bij het punt van geen terugkeer. Onze enige hoop op verlossing? Gezond verstand.

☯️ Yin of Yang: Wat zal zich sneller verspreiden?

Deskundigen verwachten dat de toekomst spectaculair zal zijn, met 'ondenkbare' zaken als hersengolfwachtwoorden, drijvende boerderijen, 3D-geprinte diners, ruimtemotels en auto's op koffie. Helaas voorspellen diezelfde deskundigen ook een lelijke kant, waar sociale ongelijkheid (met digitale haves en have-nots), economische hegemonie (door machtige technologiebedrijven) en ongebreidelde desinformatie (via emotiemanipulatie en deep-fakes) gemeengoed zullen zijn. En dit is waarom we een pauze moeten inlassen. En ons afvragen, waar trekken we de grens? Hoe willen we de technologie gebruiken? Om het zaad te zaaien voor het grootste gemeenschappelijke goed, of om gewoonten en systemen te institutionaliseren die het kwaad op grote schaal in stand houden? Het zal geen gemakkelijke keuze zijn, omdat er aan beide kanten genoeg te halen valt.

🦹♂️ De 'andere' kant van technologie

De goede kant van technologie (en dat zijn er enorm veel) - of het nu gaat om het redden van levens, het herinrichten van habitats, het verbinden van mensen, het transformeren van onderwijs of het scheppen van werkgelegenheid - is goed gedocumenteerd, dus ik ben zo vrij die over te slaan. Maar hoe zit het met het kwaad? Wie houdt daar de vinger aan de pols?

Sociale netwerken maken ons eenzamer door ons weg te rukken van relaties die ertoe doen. Door alomtegenwoordige technologie gecreëerde atomaire gewoonten ontnemen kostbare momenten aan gedrag dat ertoe doet. Altijd-aan ecosystemen schakelen ons uit van natuurlijke energiesystemen, wat een tol eist op fysieke, mentale en emotionele gezondheid.

En met kinderen die al op 5-jarige leeftijd leren coderen, begint de ontmenselijking van de mens al vroeg. Wat komt hierna? Tempels voor Php, Angular, Kafka of Node? Immers - door elke dag nieuwe wonderen te verrichten - zijn zij de nieuwe goden en godinnen van ons universum geworden, nietwaar?

Wat is onze X?

Weet je nog die leraar algebra op de middelbare school wiens levensmissie het was om je 'X te laten vinden'? Wat is die X voor de hedendaagse tech ondernemers en vernieuwers? Wat proberen we precies op te lossen? Wat is de grote vergelijking die we in evenwicht proberen te brengen? Wat is de raison-d'etre voor de moderne tech innovator?

Niet alle gedrag is bedoeld om verstoord te worden. Niet in een perfecte wereld in ieder geval. Op de korte termijn zijn het allemaal holle mensen.

😁🔫 The Self Indulgent Hallucination

Net als elke andere industrie draait het tech-ecosysteem op het zogenaamde nobele doel "problemen op te lossen". Gedreven door het innovatievirus hebben we de laatste twee decennia overal 'Tech' aan toegevoegd. Zo hebben we nu food tech, retail tech, travel tech, health tech, fintech, mar-tech, edu tech, sport tech, lazy tech, crazy tech, en de lijst gaat maar door.

Dit is het klassieke geval van "Heb-technologie, zal-het- oplossen". Een kind in een snoepwinkel' denkraam. Gewapend met onze handige codes, zijn we hier voortdurend in de 'Oplossen op zicht' modus. Koopintentie... koopgedrag... sociale gewoonten... alles lijkt ons toe te roepen: "Ontwricht me, digitaliseer me, optimaliseer me!"

🤷♀️ Is Deep-tech diepe problemen?

Wat is toch die grote fixatie om met technologie alles opnieuw te bedenken, uit te vinden, te reorganiseren en te ontwrichten? Productteams en R&D-cellen zullen je natuurlijk vertellen dat ze alleen maar proberen 'een betere planeet te bouwen'.

Dus terwijl aan de ene kant technologische innovatie ons tot hersenloze en drukke consumenten maakt, misleidt ze ons aan de andere kant met haar vermeende hogere doel om mindfulness-tech te bouwen. Zelfs als je ervoor kiest de anomalie te negeren, roept de implicatie de vraag op: Waren we een paar decennia geleden niet mindful? Hebben we voortdurend die buzzes en nudges nodig, gedolven door geforceerde AI/ML-technologie? Hoeveel meer innovaties (die elk de door een eerdere innovatie ontketende hersenloosheid herstellen) voordat we "Genoeg" hebben?

"Rectificatie" van een bestaand systeem dat geen correctie behoeft.

Proberen we problemen op te lossen die meer worden waargenomen dan reëel zijn? Dit begint vaak als een idealistisch doel. Het voorbehoud - verwoord in het tijdloze gezegde: "De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen " - blijft helaas de hele tijd op stil staan. Dus, terwijl we een zelfingenomen kruistocht lanceren om een sector te "organiseren" (zeg maar "ontwrichten"), realiseren we ons niet dat het misschien het beste is om ongeorganiseerd te blijven. We vergeten - soms gemakshalve - dat een systeem ontwrichten niet noodzakelijkerwijs hetzelfde is als het beter maken. Sommige dingen kunnen het beste aan hun eigen - glorieuze ondoorgrondelijke - weg worden overgelaten. De natuur lost ze te zijner tijd op omdat ze het zo gepland heeft.

De hyperlokale technologie die alles met een paar klikken Alladiniseert. Zeker, het is een geweldig geval van innovatie die het gemak revolutioneert, banen creëert, en de consumptie-economie doet groeien. Maar deze technologieën verstoren en veranderen ons natuurlijk bestaan en onze standaard levensstijl. Voedseltechnologie, bijvoorbeeld, verandert onze hongerpatronen, wat leidt tot obesitas en luiheid. Ze maken ons ook los van de werkelijkheid: Een hele generatie groeit misschien op in een luchtbel en denkt dat haar hamburger het resultaat is van een backend code - in plaats van een boer die onder de zon op een boerderij in de achtertuin werkt. Gevolg: Terwijl we gemakkelijk de transactionele dank u bieden, echte dankbaarheid is permanent AWOL.

Vleestechnologie helpt ons een ongeorganiseerde misdaad te organiseren. Dwangmatig carnivore-isme is al vastgesteld als slecht - voor zowel onze gezondheid als het milieu (vleesconsumptie is een van de grootste bedreigingen voor de planeet, met een meetbare invloed op de opwarming van de aarde).

Consumer Tech leidt tot een "altijd kopen" fenomeen, met als gevolg verspilling en grotere verspilling dan ooit.

We verslaan de Offbeat

Het is goed om van de weg af te gaan en het ongewone na te jagen. Maar wat gebeurt er als we, in onze overijverigheid om het ongekende te creëren, zelfs het ongebruikelijke verslaan?

Software is immers gewoon een afgeleide van een offline behoefte (die tot nu toe ongemoeid is gelaten door de technologie). Als je dat afgeleide product over-innoveert en ad nauseam oprekt, verlies je het verband met de oorspronkelijke behoefte. En daarmee waarde en betekenis.

Verkoopgerelateerde technologieën die de afgelopen tien jaar zijn geëvolueerd, zijn daar een klassiek voorbeeld van. We begonnen met F2F verkoopgesprekken (face-to-face), gingen over op de telefoon en videogesprekken, schroefden de zaken op naar e-mailtools, CRM en verkoopautomatisering, evolueerden naar AI-gebaseerde bots, signalen en personalisering, en landden uiteindelijk - raad eens waar? F2F. Dat klopt. Geen emoji's. Een lange en moeizame reis die alleen maar bevestigde wat sommigen van ons altijd al diep van binnen dachten: Er is geen vervanging voor de ouderwetse mens-op-mens.

We probeerden de "mond-tot-mond" te schalen via recensies-tech en muntgeld. En vandaag zitten we in een zee van recensies voor alles, moeilijk om het kaf van het koren te scheiden. Dus uiteindelijk, waar gaan we heen voor onze recensies? De goede oude "mond-tot-mond".

Verloren Paradijs?

Hebben we het punt van onomkeerbaarheid overschreden? Ze zeggen dat als je het rechte pad verlaat, je de rest van je leven je daden moet verbergen. Je volgende optreden rechtvaardigen met een smoesje. Voortdurend in de verdediging blijven als je je zaak probeert te bepleiten. Als we vandaag dus van het ene probleem naar het andere springen en proberen het tot de tweede, derde en nulde graad op te lossen, voeden we uiteindelijk alleen maar het hongerige innovatiemonster en graven we onszelf in een dieper gat. Inmiddels innoveren we omwille van de innovatie, en de afgeleide van het oorspronkelijke probleem (als die er al was) heeft praktisch alles verloren - betekenis, relevantie en waarde. Tegen die tijd is de enige resterende rol van innovatie het bestendigen van de vicieuze cirkel.

Ik ben een verwaande techneut die zijn houding moet aanpassen...

De cashewnoten in de grote plastic potten zijn niet goedkoop, zeiden ze. Ik werkte bij een kleine startup en er ging een gerucht rond onder de...

MediumSaumil Mehta

Neem het geval van big data. We begonnen informatie en-masse te organiseren en natuurlijk onverbonden punten met elkaar te verbinden. Kijk wat dat heeft opgeleverd: Een van de engste rampen van de moderne tijd - Data Privacy & Security. Niet alleen zijn big data uitgegroeid tot een groot probleem (met als gevolg een lawine van innovaties om de puinhoop te 'beheren'), maar ze zijn uitgebreid tot zo'n hoge graad van derivaten dat de intrinsieke waarde ervan zo goed als verloren gaat. Nu iedereen zijn gegevens in handen heeft, zal de business case voor informatie-arbitrage vroeg of laat uitdoven. Het meest trieste is? We zullen ons niet realiseren dat we nek-diep in een helse lus zitten, en de rattenvanger zal opnieuw beginnen te spelen.

Nu het oorspronkelijke doel zo goed als verloren is, is de enige overblijvende rol van innovatie het bestendigen van de vicieuze cirkel. Het echte probleem van het oplossen van pseudo-problemen (problemen die niet bestaan) met lukrake, holle technologisering - is dat het een aanzienlijke hoeveelheid bijkomende schade achterlaat in zijn kielzog. Het doel verschuift van het opbouwen van waarde naar het produceren van waardering. Een kunstmatige talentencrisis wordt veroorzaakt. En lust vervangt liefde.

LoveMakes An Exit

Een EXIT zoeken is als het paard achter de wagen spannen. Soms is het erger - de durf om de toekomst te beheersen. Het moment dat overmoed fluistert "Je kunt het allemaal beheersen" is het moment dat we het zicht verliezen. Het is nu een waanzinnige rush naar de eindstreep. Financiering - snelle schaal - grote exit: Het is ondernemerschap op steroïden.

Love Or Lust: What's Your Ingredient?

Het verschil tussen een met liefde gemaakt product en een product dat het resultaat is van lust, is meestal groot. En niet alleen in de techniek, maar op elk gebied van het leven. We genieten van een wenskaart van iemand omdat de woorden met liefde zijn gekrabbeld. We genieten van een door mama gekookte maaltijd omdat het hoofdingrediënt genegenheid is. Hetzelfde geldt voor software.

Een product dat door één gepassioneerd team met toewijding van concept tot lancering is begeleid, is heel anders dan een product waarbij het "eigendom" vaak van eigenaar is veranderd en wispelturige teamleden stoelendans hebben gespeeld. We mogen niet vergeten dat als liefde besmettelijk is, lust dat ook is. Oprichters en teams kunnen het niet verbergen. Dit betekent dat het totale gebrek aan gehechtheid aan het idee vroeg of laat tot uiting komt in de productervaring. Dus een wispelturig team dat altijd op zoek is naar groenere (lees dollars) weiden zal onvermijdelijk leiden tot wispelturige klanten zonder loyaliteit aan het product. We mokken en klagen over de lage aandachtsspanne van klanten, maar beseffen nauwelijks dat dit het handwerk is van een labiel team dat meer geïnteresseerd is in zijn reis dan in de kopers.

#WorkFromHome - nu een vaste realiteit - zuigt de laatste kansen van menselijke chemie weg. Terwijl het 'vertrouwen'-gedeelte van de vertrouwenseconomie in een neerwaartse spiraal terechtkomt, zal een nieuw soort loyaliteitstechnologie worden gecreëerd als afgeleide om de glijbaan te stoppen. Een nieuwe lus zal beginnen. Ik laat het hierbij.

🧑🏻💼 De nieuwe 'Business Class'

With everyone playing for spoils at this stage, we see the rise of the new, all-powerful ‘tech collar worker’. It’s a brand new social class with special status and unheard-of privileges. Like undisputed rights to the last slice of pizza at the annual Offsite (if they stick around for that long, that is). Like a ‘Beemer’ perk. Like the right to hold the hirer hostage with a last-minute ransom that ups the package by another $10k (if you protest, they will nonchalantly ghost your interview). They know they are the ones calling the shots. That, in the new cold war for talent – where every company is looking to hire that 0.1% of the tech population (ironically, to solve a problem created by the previous 0.1%) – they are the prize catch. And as salaries spiral out of control, the tech / non-tech divide deepens a little more. The

De vraag naar technisch talent kan leiden tot een alarmerend verloop bij IT-bedrijven

Werknemers verlaten hun baan terwijl de vraag naar het beste talent op het gebied van digitale vaardigheden toeneemt

muntAyushman Baruah

Te veel, te snel.

Verdienen technici een parallel universum?

We hebben altijd een speciaal hoekje gehad voor de stam. Niet alleen in ons hart, maar ook in de architectuur van de werkplek. Loop maar eens door het pluche universum van de techgiganten - waar veel innovatie gaat in het kraken van loyaliteitscodes voor werknemers (met 50-gangen maaltijden, Mercedes als toetredingsbonus en vakanties in Hilton als strategische gambieten) als het kraken van softwarecodes - en je ziet wat ik bedoel. Mindless stropen-vissen-hoofdenjagen geeft de hedendaagse 'Eenhoorns' - ooit een spectaculair fictief personage - een slechte naam.

Waarom is alles, van salaris tot voedselmenu tot faciliteiten tot extraatjes tot voordelen tot behandeling enz. enz. Met deze oneindige voordelen, extraatjes & "engagementsactiviteiten" vraagt men zich vaak af: Wanneer vinden deze mensen tijd om te werken? Van Maine tot Manipur is het hetzelfde verhaal.

Wanneer lossen we de kloof tussen IT en niet-IT op?

Verdienen tech-sterren hun uur onder de zon? Natuurlijk. Maar dat doen onze ninja's, samoerai en redders van Sales, Customer Success, Product, Operations, Marketing en HR ook. Als uw droom werkt, is dat omdat het hele team dat doet.

Waarom deze stiefvaderlijke behandeling voor de niet-Tech mensen? Zijn ze niet van hetzelfde bedrijf? Genereren ze niet allemaal inkomsten? Vroeger, toen ik aan de ontvangende kant stond van alle aandacht en glorie, klaagde ik eerlijk gezegd niet. Nu pleit ik schuldig. Vandaag denk ik dat het tijd is om de Grote Scheiding in vraag te stellen. Of in ieder geval om het in de openbaarheid te brengen, op klaarlichte dag. Maak het een deel van het verhaal op de werkplek, het publieke discours. Ik denk dat mijn vrienden aan beide kanten van deze oneerlijke LOC (met vrienden aan de andere kant) het hebben gevoeld en ervaren. Ik nodig u uit om deel te nemen aan het debat.

Pitch het perfect voordat je het kunt pitchen aan de investeerders, leer het te pitchen aan je potentiële werknemers. 😅😎

The Upshot

Voor ondernemers en bedrijven

De jacht op technisch toptalent heeft van elke CXO een parttime CTO (Chief Talent Officer) gemaakt. Het strikken van technisch talent is nu een universele sport. Net als het bord voor de deur van het café met de tekst "We zijn open", heeft elk bedrijf nu een bord voor de deur (of op zijn website) met de tekst "We zijn aan het werk".

Voor talent

Aan de top van de voedselketen, terwijl ze het landschap overzien met een aanwezigheid die doet denken aan de poster van Disney's Lion King, genieten de tekkies nu ongebreidelde en ongecontroleerde krachten - waarvan men zelden eerder getuige is geweest in het talentenuniversum.

Terwijl ze op sollicitatiegesprekken afkomen met meerdere vacatures in de hand, maken ze duidelijk dat ze weliswaar bereid zijn om bij u in dienst te treden, maar dat Plutus (de Griekse god van de rijkdom) hun enige baas is.

Het is een handelsmentaliteit die tegenwoordig vroeg begint. In feite al op het niveau van de twaalfde klas, wanneer brede carrièrebeslissingen worden genomen. Het doel is om de dag van het afstuderen te vieren met een zwarte pet in de ene hand en meerdere aanbiedingen in de andere. En de grond in te slaan als toptalent vanaf de eerste dag onder de hamer gaat. De hoogste bieder wint. Huurlingen sjabloon.

Tegen de tijd dat je aan de slag gaat, ben je in een zeer afgeleid gemoedstoestand. Het komt ook nooit echt tot rust, waardoor je evenwicht wordt verstoord met steeds meer aanbiedingen van 'diep gefinancierde startups'. Je zit in een geometrische progressierace waarbij het salaris moet vermenigvuldigen bij elke 'sprong' die je maakt naar de volgende start-up.

👎Voor HR & Recruiter

Het systeem verliest gestaag en systematisch zijn assen van evenwicht, oordeel en rationaliteit. Om nog maar te zwijgen van de slaap. Goede ouderwetse ethiek is precies dat geworden: Ouderwets. Talent consultants en leiders hebben nachtmerries van technische kandidaten die op de laatste dag afwijzen, hen plagen met meerdere aanbiedingen en nonchalant rondshoppen. Zelfs als ze in dienst komen, weet men nooit voor hoe lang. En ondanks de beste engagementpraktijken slagen de culturen er niet in om deze jongens betrokken te houden. Het enige waar een HR-manager tegenwoordig van opkijkt is, ironisch genoeg, een cultuurgrap. Die luidt: "Loyaliteit? Wat is dat?"

Het voert je terug naar de Romeinse tijd, toen gladiatoren in de stoffige arena elkaar tot de dood bevochten, terwijl hun koninklijke meesters toekeken vanaf hun VIP-galerijen. Het gevoel van deja-vu is even sterk als het spel zich vandaag afspeelt - maar dan omgekeerd. Tech-gladiatoren hebben nu de koninklijke status aangenomen en de rest van ons is gedegradeerd tot toeschouwer. Waarom niet toegeven? Het systeem erkennen is de eerste stap om het te corrigeren. Het alternatief is, leuk of niet, gespeld h.y.p.o.c.r.i.s.y.

Tegen de tijd dat ik me in één ervan kan vinden, ziet de andere er nog lekkerder uit 😛😍 Ik heb in het verleden verschillende kandidaten gehad die er halverwege het gesprek erg verward uitzagen. Toen ik hen vroeg wat het probleem was, vroegen ze me hen te vertellen wie ik was en bij welk bedrijf ze waren. Ze hadden op meerdere banen gesolliciteerd en konden ze niet uit elkaar houden - ze hadden geen idee bij welk bedrijf ze op gesprek waren! BEGGARS CAN'T BE CHOOSERS 😱🙀 Ik interviewde een kandidaat en stelde haar de veelgestelde vraag: "Waarom denk je dat we jou moeten aannemen?" Haar antwoord was een lach die spelde: Heb je een keuze? LIVING ON THE EDGE 😬 Deze tekkie beantwoordde Slack-berichten tijdens het interview omdat '...Mijn team heeft een productieprobleem en ik ben de enige die weet hoe het op te lossen.

🛣️Quo Vadis? Welke kant gaan we op?

Dit is een verhaal dat maar op één manier kan eindigen. Veel rijkdom maar verlies van gezondheid, een 'burnout-vriendelijke' routine, eeuwige verbittering, halfbakken producten, een nieuwe kloof tussen de arbeidersklasse. En niet te vergeten een afbrokkeling van het morele weefsel. Als architecten van een gedurfde nieuwe wereld die het onvoorstelbare mogelijk maakt, verdienen onze tech-helden het om herinnerd te worden voor een betere erfenis.

🁠 Regaining Paradise, Before The Dominoes Start To Fall

Wanneer we materiële winst tot het "alles en iedereen" van onze bezigheden en principes maken, maken we ons schuldig aan het nivelleren van alle menselijke inspanningen op een overgesimplificeerde, algemene schaal. We begaan ook de kardinale zonde dat we de beloning boven de prestatie stellen, wat in wezen zowel spanning als verrassing om zeep helpt - de geheime ingrediënten die een reis werkelijk gedenkwaardig maken.

Denk aan de tijd van onze ouders en grootouders die 20 jaar of langer dezelfde baan bleven houden. Soms zelfs levenslang. Zonder voortdurend te moeten vechten voor een goed salaris, konden zij hun tijd en aandacht richten op hun werk en kostbare tijd overhouden voor hun gezin en leven.

Of we nu ondernemer of werknemer zijn, we moeten pauzeren, een stap terug doen en het perspectief hervinden. De reis terug naar het paradijs moet beginnen met het doel. Het Grote Waarom. Waarom doen we wat we doen? Is er iets anders waar we ons op zouden moeten richten (nogmaals, waarom?)?

Een ode, geen tirade

Dit is geen tirade tegen technologie, die in haar eentje de menselijke beschaving heeft gerevolutioneerd. Integendeel. Als liefhebber van technologie en medeoprichter van een bedrijf dat enkele van de meest fundamentele emoties van de mensheid automatiseert en optimaliseert, zoals dankbaarheid, autonomie en motivatie, is dit een vriendelijke herinnering en een welgemeend verzoek aan mijn gemeenschap. Laten we afzien van misbruik van technologie. Laten we het niet behandelen als een slaaf die klaar staat om met een vingerknip te dansen. Technologie is niet het speeldoek dat we kunnen draaien om onze ambities te verwezenlijken.

Laten we ons in plaats daarvan richten op de echte wonderen die technologie mogelijk kan maken. Met een pauze, geduld, empathie en doelgerichtheid.

😌 Laten we het rustig aan doen: geneste lustlussen vernielen alles wat in zicht komt, waardoor we ongevoelig en hol worden. Tijd om de balans op te maken.

🎓 De leerlingen moeten zich afvragen:

Als coderen mijn toekomst is, waarom heb ik me dan ingeschreven voor civiele techniek of rechten? Het is tijd om onze hobby's te koesteren, onze passies te vieren, onze intrinsieke motivaties aan te wakkeren - en carrièrebeslissingen daarop af te stemmen. Zeker, de schuld ligt niet alleen bij de beroepsbevolking. Het systeem moet van binnenuit opnieuw worden bekeken.

Onderwijsmensen moeten zich afvragen:

Deze "Rapid-Rethink" moet aan de top beginnen, met actieve betrokkenheid van beleidsmakers, academici en onderwijskundigen. Ik vraag me af waarom de universiteiten de instroom van studenten in veelgevraagde carrièrestromen niet hebben geoptimaliseerd. Of hoe kunnen de bureaucratie, regelgevende instanties, beleidsmakers en andere overheidsactoren wendbaarder worden bij het in gang zetten van een loopbaanverandering?

Professionals moeten zich afvragen:

Met de immense bevoegdheden die ik heb, wanneer zal ik opstaan en meetellen? En mijn superkrachten van codering gebruiken om 'echte menselijke problemen' op te lossen - zoals het milieu, sociale problemen, gezondheidszorg, gelijkheid, natuur, werkgelegenheid-voor-meer en vrede-voor-iedereen? Kan ik mijn passie, doorzettingsvermogen en doel volgen vóór perks?

☝️ Talentleiders moeten zich afvragen:

Is het tijd voor een 'Glassdoor voor werknemers' met scores op basis van hun waarden en attitudegeschiedenis? Het zal recruiters helpen een bruikbaar oordeel te vormen over de 'fit' van kandidaten, gebaseerd op echt gedrag en niet alleen op 'makkelijk te hacken' psychometrische beoordelingen.

Talentleiders en hiring managers moeten ook kijken naar het aannemen van vers talent en investeren in hun carrièrepad in plaats van alleen te kijken naar de kleine pool van ervaren talent. Dit zal veel toekomstig talent creëren en iedereen moet naar voren komen om vers talent, job-ready te maken.

Oprichters moeten zichzelf afvragen:

Wil ik een erfenis opbouwen of alleen een banksaldo? Wil ik alleen een bedrijf uitbreiden, of de basis leggen voor een duurzame maatschappelijke instelling? Gebruik ik de #NieuweNormaal alleen om concurrentievoordeel te innoveren, of creëer ik een #BeterNormaal door gebruik te maken van technologie? Zal ik alleen maar toegeven aan de schaamteloze wensen van mijn aandeelhouders, of zal ik beloven om echt te voorzien in de onuitgesproken behoeften van mijn klant? Speel ik alleen om de strijd te winnen, of eer ik mijn intrede door het spel te verhogen?

De beste ondernemers zijn niet alleen ideeënbouwers, maar ook natiebouwers. Als zij nieuwe producten en ervaringen coderen, kunnen zij de evolutie van de beschaving hercoderen. Om dat lot te vervullen, moeten ondernemers het geduld, de veerkracht en de visie hebben om een lange weg af te leggen. Het vinden van je Grote Doel maakt automatisch ruimte voor de ontbrekende stukjes van de puzzel: Waarden, principes, empathie, nederigheid, en ja, de vreugde van het werk. Voordat we aan de externe reis beginnen, is dit de interne pelgrimstocht die we moeten ondernemen.

Oprichters en leiders moeten ook een bloeiende werkcultuur opbouwen en beheren en in hun mensen investeren. Hoewel mensen en cultuur tot de oudste en meest besproken onderwerpen in de bedrijfswereld behoren, zijn er niet veel die de daad bij het woord voegen. De eenvoudigste dingen zijn soms het moeilijkst te begrijpen en uit te voeren, en cultuur is zo'n puzzel die het nodige van de leiderschapsteams vergt.

💰 Beleggers moeten zich afvragen:

Kunnen we opstaan en geteld worden... voor een betere morgen? We hebben zeker de controle in handen. Het is tijd om het goed te gebruiken. Doe wat je zegt. Steun oprichters die de kudde niet durven te volgen. Daag FOMO onverschrokken uit. Investeer in correcties in plaats van 'connecties'. Kies voor waarde boven waardering. Verheerlijk de lange termijn boven de snelle exit.

Teamwork makes the dream work.

Alle betrokkenen in de strijd hebben de status quo mede tot stand gebracht. We moeten de handen weer ineen slaan als we het tij willen keren. De glijvlucht zal doorgaan zolang we toestaan dat onrechtvaardige praktijken (of het nu stroperij, aas of nog meer is) onze gevoeligheden beheersen. Het ecosysteem heeft echter voldoende ruimte voor onze behoeften, maar niet voor onze hebzucht. Waarom wachten tot het systeem implodeert? Laat egoïstisch gewin plaats maken voor gemeenschappelijk belang. Laten we samenwerken - in plaats van concurreren - en naast elkaar bestaan. Laat iedereen zijn deel krijgen in plaats van dat de winnaar alles pakt.

Man-made machines zijn druk bezig met het oplossen van man-made kwalen (en dat is de grootste kwaal van allemaal)

Mensen creëerden machines om een efficiëntere planeet te bouwen. Het grote idee was om onze dromen en doelen mogelijk te maken. In de loop der tijd zijn we echter oplossingen gaan zoeken bij machines voor problemen die door ons zijn gecreëerd. We moeten begrijpen dat machines hulpmiddelen zijn, geen antwoorden. De oplossing voor een 'menselijk probleem' is en blijft altijd menselijk. Deze interpretatie van technologie - als een quick-fix voor al onze zorgen - is een van de grootste redenen waarom we voortdurend verwikkeld zijn in een race om 'oplossingen' te vinden bij machines. De meeste problemen op deze planeet zijn door de mens gemaakt, en dus moeten de oplossingen ervan dat ook zijn.

🎲 Technologie vermenselijken, niet technologie vermenselijken

We don’t need to automate (decimate?) everything. Let’s analyze fads and flavours of the month – be it AI, Machine Learning, or Mixed Reality - not merely by their ability to disrupt the ante, but by their capability to add a meaningful difference. Let’s stop glorifying long hours and try to rediscover the magic of the pause (when that iconic Coke ad exhorted us to take the ‘Pause that refreshes’, it was being prophetic without knowing it). Let’s substitute the rat race with a barefoot stroll in the park. Let’s remember that health– not asset balance - is true wealth. It’s good to make the customer smile, but it’s far more important to rediscover the art of smiling ourselves.

Laten we de wereld ontdooien, alsjeblieft. Een beetje maar.

Door grenzen en arbitrage te verminderen, brengt technologie iedereen dichter bij elkaar en wordt de wereld steeds platter. Maar het menselijk leven is niet plat - het is rond. Zijn onderling verbonden kriskras van geven en nemen - zij het van emoties, behoeften en wensen - moet een volledige cirkel vormen om de 'rondheid' van het leven in stand te houden. Die laatste emotionele mijl kan alleen worden verbonden als we ervoor kiezen trouw te blijven aan onze "menselijke wortels". Door de wereld te plat te maken, wordt het leven ook te plat - en wordt het beroofd van zijn magie, charme, uniciteit en smaak.

Van goed-voor-technologie naar technologie-voor-goed.

Ik was blij met een aantal initiatieven zoals Tech for good van Nasscom, waarbij we technologie gebruiken om 'echte' menselijke problemen op te lossen en de wereld echt beter te maken. Er zijn veel andere gevestigde bedrijven, start-ups, oprichters, investeerders, versnellers en groepen die geweldig werk doen als het gaat om het inzetten van technologie voor het algemeen belang. Laten we technologie een kans geven... deze keer, om meer goed te doen. Als technologie je alter ego moet zijn, moet het ego weg...

Gebouwd om lang mee te gaan? Of gebouwd met lust?

Het ene zal resulteren in een bedrijf dat leeft om winst te maken. De andere zal een instelling creëren die zijn winst overleeft. Wat is jouw ondernemersformule?